Het Soay schaap

Een primitief klein schaap dat sterk aan de Moeflon doet denken. Er komen een harig en een wollig vacht-type voor. De wol is vrij kort. De lammeren hebben een 'lossere' vacht. De dieren ruien in de zomer en de wollige vacht laat dan in grote lappen los om plaats te maken voor het nieuwe haar. Er bestaan twee kleurtypen, een lichte en een donkerbruine kleurfase, vaak met moeflonachtige aftekening: witte buik, witte billen, en wit op de lippen en de ogen. Bij de lichte dieren komen meer dieren voor van het wollige type dan bij de donkere. Ook zwarte dieren, waarbij de vacht grijs uitgroeit, komen voor.

Het Soay schaap is van alle Europese huisschapen het primitiefste en vormt een overgang van het wilde naar het tamme schaap. In de Atlantische Oceaan, bij Schotland liggen de eilanden Soay, Hirta en Boreray. Samen vormen zij de St. Kilda archipel. Op deze eilanden leeft dit schaap. Soay is het oude Noorse woord voor schaap. Toen de Vikingen meer dan duizend jaar geleden op hun tochten de eilanden bezochten, werden op Soay reeds schapen gehouden. Door de geïsoleerde ligging en de moeilijke verbindingen bleef het oorspronkelijke type op het eiland Soay bewaard. Ondanks de slechte omstandigheden en de kleine omvang van de populatie, is eeuwenlang een kudde bewaard gebleven van circa 200 schapen. In 1932 werd de bevolking vanwege de barre omstandigheden geëvacueerd. Sinds die tijd lopen op het eiland Hirta schapen rond zonder verzorging. De dieren hebben zich uitstekend gehandhaafd. Het is dus een gehard ras dat zich goed kan redden met een minimale verzorging. Ze zijn dan ook geschikt voor begrazingsdoeleinden.